«Ακούστε να σας πω, εδώ, τις προηγούμενες δεκαετίες όποιος κομματικός είχε δικό του στο Υπουργείο, έκανε κι ένα σχολείο, που δεν γίνονταν όμως με κανένα σχεδιασμό. Ούτε υπήρχε σκεπτικό να δουν αν μπορούν να κάνουν μια άλλη δομή που θα εξυπηρετεί τους δημότες» είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Λυκείου Πλατέος την Τετάρτη στο Mega, για το γνωστό πρόβλημα της περιοχής.

Τι είπε εν πολλοίς ο Έλληνας και Hμαθιώτης πολίτης: Το αυτονόητο, που δυστυχώς μέσα από τον κομματικό παραμορφωτικό φακό γίνεται τις περισσότερες φορές... αυτοανόητο.

Δυστυχώς στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, αυτή που ξέρουμε και βιώνουμε (πώς να την καταγράψει άραγε η ιστορία;) με το που αλλάζουν κόμματα, κυβερνήσεις, υπουργοί, Αρχές και ημέτεροι αλλάζουν όλα, ακόμα και τα ονόματα των υπουργείων.

Πόσα έργα ή κτίρια (δεν) ξεκίνησαν, πολυδάπανα, με αστρονομικά ποσά για μελέτες που πληρώθηκαν και έμειναν στα συρτάρια, γιατί οι επόμενοι πέταξαν και τα κλειδιά.

Πόσα «φαντάσματα», πόσα κουφάρια, πόσα εξοπλισμένα για τον σκοπό που έγιναν κτίρια, ρημάζουν διότι εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πως ήταν απλά μια ακόμα περίπτωση πολιτικής και όχι κοινωνικής-αναπτυξιακής επένδυσης. Πόσοι πρόεδροι και Δ.Σ. χωρίς ρόλους σε δομές σφραγίδες, πόσα, πόσα, πόσα… Και όλα αυτά από τις τσέπες των πολιτών και των δημοτών.

Έργα βιαστικά ελέω προθεσμιών χωρίς σχεδιασμό, μακροπρόθεσμη πρόβλεψη και στόχευση, για τις πραγματικές ανάγκες, χωρίς συνέχεια, χωρίς συνέπεια, χωρίς πυξίδα. Προτάσεις-εκθέσεις ιδεών προεκλογικά, ατυχήσασες μετεκλογικά ενώ στην ευτυχή περίπτωση που ολοκληρωθεί και παραδοθεί ένα χρήσιμο έργο, τότε ξεκινάει ο πόλεμος της «πατρότητας».

Αν σκαλίσουμε τη μνήμη μας θα θυμηθούμε πολλά τέτοια και στον μικρό μας τόπο!

Μόνο που τότε, λεφτά υπήρχαν! Και έρεαν άφθονα στα Ταμεία άσχετα με το πώς τα αξιοποιήσαμε.

Σήμερα οι καιροί έχουν αλλάξει και όποιος αρνείται να το αποδεχθεί απλά χάνει το τρένο.

Δεν έχει περιθώρια για άλλα λάθη και πάθη το κομματικό-πολιτικό σύστημα. Ο όποιος σχεδιασμός θα πρέπει να μελετηθεί σωστά, με προοπτική, και ανοιχτό μυαλό από αυτούς που έχουν το μικρό πλέον πεπόνι και το κοφτερό μαχαίρι. Ας αφουγκραστούν τις ανάγκες σε βάθος χρόνου και ας εκμεταλλευτούν – με την καλή έννοια – τα όποια κονδύλια για την προκοπή της γενιάς που μεγαλώνει και θα αναλάβει την πορεία πλεύσης. Και ας πάψει πια αυτός ο μηρυκασμός της άνοστης πλέον καραμέλας του «παραλάβαμε χάος». Ποιο χάος; Αυτό που παρέδωσε το σύστημα, που οι ίδιοι υπηρετούν από άλλη πτέρυγα κάθε φορά…