Η ανάγκη αποκατάστασης της «παραφιλολογίας» των τελευταίων ημερών σχετικά με τους αποδέκτες της πρόσκλησης στα εγκαίνια του νέου σχολείου (Γιοτζαλίκια), ήταν εμφανής στον χαιρετισμό του δημάρχου K. Βοργιαζίδη. Προφανώς, γι’ αυτό το λόγο, αρκετό κομμάτι της ομιλίας του το αφιέρωσε σε ευχαριστίες προσώπων και υπηρεσιών (ζητώντας και συγνώμη εάν ξέχασε κάποιον), ξεκινώντας από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που περιέλαβε στον πίνακα των χρηματοδοτούμενων-προτεινόμενων έργων το σχολικό συγκρότημα, μέχρι την πρώην και νυν δημοτική αρχή (αντιδημάρχους, υπηρεσίες, εργαζομένους κ.ά.) με ιδιαίτερη μνεία στην πρ. Δήμαρχο Χαρ. Ουσουλτζόγλου.

Και επειδή αυτά πάντα συμβαίνουν (κατά την πολύχρονη εμπειρία και καταγραφή) με την «πατρότητα» των έργων που επιτυχώς ολοκληρώνονται, προφανώς παίρνουν όλοι τα μέτρα τους και… φυσάνε και το γιαούρτι. (Δεν συμβαίνει βέβαια αυτό -και το αναφέρουμε γενικότερα προς αποφυγή παρεξηγήσεων- όταν ένα έργο «κολλάει» ή δεν καταφέρνει να ολοκληρωθεί. Τσιμουδιά περί πατρότητας σ’ αυτές τις περιπτώσεις… Εξ’ άλλου ποιος τολμάει να εκτεθεί στην αποτυχία;