Τελικά στο ρεπορτάζ ανακαλύπτεις πάντοτε "φλέβες χρυσού". Έτσι και το σημερινό γλυκό φθινοπωρινό βράδυ στα Πολλά Νερά, όπου μεταβήκαμε για να καταγράψουμε την παρουσίαση της διέλευσης του αζέρικου αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ από το χωριό (αποκλειστικό ρεπορτάζ και δηλώσεις του δημάρχου Νάουσας κ. Καραμπατζού θα σας δώσουμε αργότερα) ανακαλύψαμε έναν καταπληκτικό παππού, τον κυρ Χρήστο Φωτιάδη, που μας μίλησε για την ιστορία του προσφυγικού συνοικισμού που βρίσκεται στις εσχατιές του δήμου Νάουσας (μόλις 3 χιλιόμετρα από το Λουτροχώρι της Πέλλας!), την έλευση των ποντιακών οικογενειών από τη Σεβάστεια στον μεγάλο ξεριζωμό, τις απίστευτες δυσκολίες που αντιμετώπισαν σε τούτα εδώ τα χώματα της μακεδονικής γης (τούτη τη γη που βλέπετε γεμάτη βατσινιές την έκαναν γόνιμοι οι πατεράδες και οι παππούδες μας με τα τσαπιά τους, αφηγήθηκε στην ομήγυρη που είχε την τύχη να τον απολαύσει), αλλά και το μεγάλο του παράπονο για τους Γερμανούς και τη Μέρκελ.

Ένα παράπονο που δεν έχει να κάνει ούτε με τις ναζιστικές θηριωδίες (η οικογένεια του θείου του έχει τους περισσότερους νεκρούς στην Κατράνιτσα από τα κτήνη των SS και τους ντόπιους συνεργάτες τους, δεκαοκτώ στον αριθμό, νέες, ηλικιωμένους, βρέφη, αγέννητα μωρά που κατέκαψαν οι Ούννοι του χιτλερισμού στις αχυρώνες του χωριού), ούτε για τους γκασταρμπάιτερ που ερήμωσαν το χωριό για τις φάμπρικες της Γερμανίας το 60. (Πολλές φορές έκανα τα χαρτιά να πάω και εγώ αλλά τα έσκιζα. Καλύτερα κρεμμύδι και ψωμί λογιζόμουν, παρά να υπηρετήσω αυτούς που μας κατέστρεψαν, συνεχίζει ο κυρ Χρήστος...)

"Ξέρετε τι με πειράζει περισσότερο;" διηγείται στη μεγάλη παρέα που απολαμβάνει κρεμμύδι, ντομάτα και ρώσικο ψάρι κονσέρβα, συνοδεία γράπας, στο καφενεδάκι του, στο κέντρο του χωριού.

"Ότι οι Γερμανοί της Μέρκελ με έκαναν να διακόψω το σχολειό στην τρίτη δημοτικού. Τα έπαιρνα τα γράμματα και ήθελα να συνεχίσω παραπάνω. Θέλω να την βρω τη Μέρκελ και να της πω. Γιατί μου κόψανε οι πρόγονοι σου τη δυνατότητα να μορφωθώ;" μας λέει με παράπονο ο γλυκός μας παππούς, γεννημένος το 1935.

Μεγαλείο ρωμαίικης ψυχής. Ο Χρήστος Φωτιάδης, με τη μεστή ποντιακή του λαλιά, απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

Όπως οι πρόγονοι των Αργυρουπολιτών προτίμησαν να φέρουν στη Μακεδονία τον θησαυρό της βιβλιοθήκης τους και όχι προσωπικά αντικείμενα, έτσι και ο ίδιος ζει με το όνειρο της παιδείας που του στέρησε ο ναζισμός.

Ο οποίος, με "δημοκρατικό" προσωπείο σήμερα, αναγκάζει τα  εγγόνια του μπαρμπά Χρήστου, τα παιδιά των παιδιών του, να αγωνιούν για το αν θα έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, την υγεία, την εργασία.

Πνιγμένα στο πικρό ποτήρι του μνημονίου, που τόσο απλόχερα μας προσφέρουν οι κ. Μέρκελ, ο κ. Σόιμπλε, ο κ. Ρέσλερ και οι όμοιοι τους!

Υ.Γ.: Ευχαριστούμε την παρέα της φωτογραφίας  για τη φιλοξενία της.