Της Στέλλας Βασιλείου

Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο διότι βλέπω καθημερινά παιδιά να παίζουν με διάφορα κινητά, tablet, pc και γενικότερα σε ό,τι αφορά παιχνίδια κονσόλας. Η εικόνα ενός παιδιού που έχει γίνει «ένα» με την καρέκλα του και έχει τα μάτια «καρφωμένα» στο ηλεκτρονικό του παιχνίδι είναι, στην εποχή μας, ιδιαίτερα οικεία. Ακόμα κι όταν βρίσκεται μαζί με άλλους συνομηλίκους του, μπορεί να παίζουν απλά δίπλα-δίπλα και η μόνη κουβέντα που ανταλλάσσουν να είναι «Εσύ τι σκορ έχεις;». Για τη δική μας γενιά, που μεγάλωσε τρέχοντας στις γειτονιές και παίζοντας κυνηγητό ή κρυφτό και πολλά ακόμη παιχνίδια, αυτή η κατάσταση μοιάζει εξωπραγματική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο νοσταλγούσαμε να έρθει η ώρα να κατεβούμε με τους φίλους μου κάτω στη γειτονιά μας για να παίξουμε.. Όμως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Τα παιδιά στην πόλη, που δεν μπορούν ελεύθερα να παίξουν, έχουν μεταφέρει την έννοια του παιχνιδιού από τους δρόμους στον υπολογιστή ή την κονσόλα τους. Από την άλλη πλευρά η τεχνολογία έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα την καθημερινή χρήση της.

Το ερώτημα όμως παραμένει για τους γονείς: πόσο ωφελούνται και πόσο κινδυνεύουν τα παιδιά από τα παιχνίδια αυτά;

Τα θετικά: τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι διασκεδαστικά και αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Βοηθούν το παιδί να εξοικειώνεται με την τεχνολογία. Αναπτύσσουν την ικανότητα απομνημόνευσης του παιδιού.

Τα αρνητικά: η υπερβολική έκθεση σε βίαια βιντεοπαιχνίδια μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού.

Πολλοί πιστεύουν πως τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να προκαλέσουν εθισμό στα παιδιά. Καλό θα είναι να προσπαθούμε να βοηθάμε τα παιδιά να κατανοήσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα και να προσπαθούμε να τους αποσπούμε την προσοχή με άλλα παιχνίδια ή απλά πηγαίνοντάς τα μια βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς μας.