Χρόνια τώρα ακούμε σε δημοτικά συμβούλια, φορείς, επιτροπές, και Ομίλους (όλοι καλοπροαίρετα) για την αναγκαιότητα της τουριστικής ανάπτυξης της Βέροιας και της περιοχής μας γενικότερα. Ακούμε πολλές και καλές προτάσεις, ακούμε σχέδια και οράματα και χαιρόμαστε βέβαια, με την κρυφή ελπίδα κάποια στιγμή έστω και τα μισά από αυτά να γίνουν και να προχωρήσει λίγο το τρένο της τουριστικής ανάπτυξης με ατμομηχανή πάντα τις Αιγές και το νέο, μεγάλο, σύγχρονο Μουσείο που κοντεύει να τελειώσει.

Με τη Βέροια όμως τι γίνεται; Καλές οι προτάσεις καλές και οι προθέσεις, όμως η καθημερινότητα θολώνει την όμορφη εικόνα και τα προσδοκώμενα.

Και για να μιλήσουμε ειλικρινά και ρεαλιστικά η πόλη έχει πολλές αδυναμίες για υποδοχή τουριστών.

Να ξεκινήσουμε από την έλλειψη χώρων στάθμευσης για τα τουριστικά λεωφορεία, οι οδηγοί των οποίων γνωρίζοντας χρόνια τώρα το πρόβλημα, μετά τη Βεργίνα που είναι μια δεδομένη στάση, προσπερνούν συνήθως τη Βέροια (αφού δεν μπορούν ούτε στην Ελιά καλά-καλά να σταματήσουν) και κατευθύνονται στον Αγ. Νικόλαο όπου οι θέσεις πάρκιγκ είναι απεριόριστες και μπορούν εύκολα και χωρίς ταλαιπωρία να κάνουν τη δουλειά τους. Χρόνια λοιπόν αντιμετωπίζει η πόλη το πρόβλημα αυτό που γίνεται τυραννικό για τα τουριστικά λεωφορεία, τόσο μπροστά στο Βήμα του Απ. Παύλου όσο και στα Μουσεία (Αρχαιολογικό και Βυζαντινό) όπου εάν σταματήσουν να κατεβάσουν 40 π.χ. άτομα θα δημιουργηθεί από πίσω μια τεράστια ουρά αυτοκινήτων πάνω σε δύο κεντρικούς δρόμους. Ξεναγοί και οδηγοί δυστυχώς το γνωρίζουν αυτό. Μεγάλο έλλειμμα όμως έχει η πόλη και στην ενημέρωση και καθοδήγηση των επισκεπτών, μεμονωμένα ή κατά γκρουπ. Το τουριστικό περίπτερο δίπλα στην Εληά είναι κλειστό και θλιβερά μοναχικό, ενώ δεν υπάρχουν σταντ με ενημερωτικά φυλλάδια ούτε καν στο Βήμα του Απ. Παύλου που συγκεντρώνει καθημερινά επισκέπτες. Εάν δεν έχεις ξεναγό μένεις απλά σ’ αυτό που βλέπεις (ακούσαμε ότι κάτι αρχίζει να γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση).

Επίσης, μια σοβαρή οργάνωση και συνεργασίες με τουριστικά γραφεία της Ελλάδας ή του εξωτερικού είναι ακόμη ένα ανέφικτο κομμάτι του οράματος.

Και αφήνω τελευταίο (λόγω και έλλειψης χώρου) ένα άλλο πρόβλημα που δηλώνει εκτός των άλλων και τον «πολιτιστικό» σεβασμό στις φυσικές ανάγκες των τουριστών, αφού δεν υπάρχει σε όλη την πόλη μια δημόσια τουαλέτα, πόσο μάλλον κοντά στα μνημεία και τους χώρους που προσδοκούμε να αναδείξουμε. Έτσι, αναγκάζονται κυριολεκτικά, μέσα στον πιεσμένο χρόνο των ξεναγήσεων, να τρέχουν οι επισκέπτες και να παρακαλάνε στα γύρω καταστήματα για να μπουν σε μια τουαλέτα. Και είναι κρίμα όλα αυτά, να επισκιάζουν την ομορφιά της Βέροιας, που παίρνει ως εικόνα ένας επισκέπτης μετά από μια βόλτα του στην πόλη.

Θέλουμε διακαώς όλοι μας και κυρίως οι νέοι άνθρωποι που μπαίνουν με πάθος και μεράκι στα κοινά, να κάνουν ό,τι μπορούν...

Τόσο δύσκολο όμως είναι να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές, τα χρόνια αυτά προβλήματα που φρενάρουν ακόμη και τη χαρά της προσφοράς; Ήμασταν νιοι και γεράσαμε, απλά και μόνο να τ’ ακούμε ως… προγραμματικές δηλώσεις.

Επιτέλους όμως, ας καλοσωρίσουμε πρώτα την πραγματικότητα αλλάζοντάς την και μετά μακάρι να καλοσωρισουμε χιλιάσδες επισκέπτες προς το συμφέρον της δικής μας, αγαπημένης Βέροιας.

Σοφία Γκαγκούση