Είναι οι έντονες στιγμές αυτές της υπερηφάνειας που σε κάνουν καμιά φορά να ξεχνάς... Όπως δικαίως παίρνουν το χειροκρότημα τα παιδιά του στρατού στις παρελάσεις, με το στιβαρό βήμα και το χέρι ψηλά να σε κάνει να ανατριχιάζεις και να βουρκώνεις. Όπως και οι πτήσεις των πιλότων μας στις στρατιωτικές παρελάσεις των μεγάλων πόλεων. Ο Σωτήρης Στράλης πριν λίγες μέρες έπιασε με το αεροπορικό «ψηλά τα κεφάλια» τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας, που έχει ανάγκη την εθνική υπερηφάνεια, που θέλει να σηκώσει για πολλούς λόγους το κεφάλι ψηλά.

Σ’ αυτό που όλοι οι ένστολοι μας εκπέμπουν, στη γη, στη θάλασσα και στον αέρα. Με την Ημαθία να έχει φυσικά πλείστους όσους ικανότατους πιλότους στις τάξεις της πολεμικής αεροπορίας τα τελευταία χρόνια, αλλά και χαμένες ζωές στην εκτέλεση του καθήκοντος. Κοιτώντας ψηλά λοιπόν δεν βλέπουμε μόνον τα ιδανικά του έθνους, δεν βλέπουμε μόνο τους πιλότους μας, αλλά και τους χαμένους μας ήρωες. Ένας από αυτούς, ο Βεροιώτης Άρης Μαρτάκης, που χάθηκε εν ώρα υπηρεσίας, είναι σε κάθε πτήση, είναι σε κάθε παρέλαση, σε κάθε εθνική ανάγκη.

Και μοιάζει έτοιμος να δώσει ξανά τη ζωή του ξανά για την πατρίδα.