Για ένα πολύ σημαντικό θέμα αγροτικής πολιτικής έγινε συζήτηση και λήφθηκε απόφαση στην τελευταία συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου. Από τους βασικούς ομιλητές και ο περιφερειακός σύμβουλος Ημαθίας Δημήτρης Μούρνος, είπε τα εξής:

Έπρεπε να περάσουν τρία περίπου χρόνια για να φέρει η διοίκηση ένα θέμα Αγροτικής πολιτικής στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Και αυτό συμβαίνει σε μία περιφέρεια κατεξοχήν αγροτική και σε ένα όργανο, το Περιφερειακό Συμβούλιο, με κατεξοχήν αναπτυξιακό ρόλο. Τι να καταλογίσει κανείς; Αδράνεια; Αδιαφορία; Δυσκολία στον καθορισμό προτεραιοτήτων;

Αλλά και ο τρόπος εισαγωγής του θέματος και η προσέγγισή του από τον εισηγητή αντιπεριφερειάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης το αδικούν. Σε μια ημερήσια διάταξη με άλλα 25 θέματα και με μια ογκώδη εισήγηση 205 σελίδων όπου επιχειρείται μια συνολική προσέγγιση (καταγραφή – απογραφή) στην κατάσταση του πρωτογενούς τομέα, χάνεται το νόημα και η φιλοσοφία της καινοτόμου ιδέας «ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ».

Είναι φανερό ότι όλα γίνονται κάτω από την πίεση εγκυκλίων που ζητούν απαντήσεις και χρονικών ορίων που λήγουν.

Για μας το «ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ» δεν αποτελεί μια συνολική πρόταση ανάπτυξης του αγροτικού τομέα αλλά ένα επιμέρους τομεακό σχέδιο που επενδύει στην ιδιαιτερότητα τοπικών προϊόντων. Στόχος είναι η ανάδειξη κατά τόπους προϊόντων χαρακτηριστικών της ελληνικής διατροφής και η δημιουργία φορέων και υποδομών για την παραγωγή, τη μεταποίηση, την προβολή και την προώθησή τους στις ελληνικές και ξένες αγορές.

Δίνεται έμφαση στην ενίσχυση και προβολή ποιοτικών στοιχείων, στο διαφορετικό, σ’ αυτό το κάτι άλλο που θα κάνει τον αγοραστή να το αναζητά επίμονα και φανατικά μεταξύ πολλών άλλων ομοειδών. 

Ξεχωριστή θέση έχουν τα παραδοσιακά προϊόντα, προϊόντα προστατευόμενης ονομασίας (ΠΟΠ) και προϊόντα γεωγραφικής ένδειξης (ΠΓΕ). Επίσης νέα ή καινοτόμα προϊόντα που προσελκύουν το ενδιαφέρον ειδικών ομάδων καταναλωτών.

Ξεκινώντας από αυτή τη βάση, εμείς θεωρούμε ότι στο καλάθι της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας δεν πρέπει να περιλαμβάνονται τα πάντα, από βαμβάκι μέχρι πατάτες και από καλαμπόκι μέχρι σιτάρι, όπως αναφέρονται μεταξύ πολλών άλλων στην εισήγηση.

Και βέβαια γι’ αυτά τα προϊόντα δεν μπορεί να μπαίνει κατά προτεραιότητα το ζήτημα του κόστους παραγωγής και οι ανταγωνιστικές τιμές. Αντίθετα πρέπει να ενθαρρύνεται ο παραγωγός με την κατοχύρωση ικανοποιητικών τιμών και λογικού κέρδους (συμβολαιακή γεωργία), αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να φύγει από τη μαζική παραγωγή με τους όρους που ισχύουν παγκοσμίως.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι άλλο πράγμα η μαζική – βιομηχανική παραγωγή και εμπορία προϊόντων και άλλο πράγμα η επιλεκτική παραγωγή και προώθηση προϊόντων με υψηλά standards και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Χρειάζεται  λοιπόν μια εξειδικευμένη και ολοκληρωμένη πρόταση για την προώθηση αυτών των προϊόντων στην εσωτερική και διεθνή αγορά (marketing αγροτικών προϊόντων).

Με αυτά τα δεδομένα ο σχεδιασμός πρέπει μεταξύ άλλων να περιλαμβάνει:

1. Στήριξη των παραγωγών που εφαρμόζουν βιολογικές μεθόδους, παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής και επεξεργασίας, που διατηρούν ντόπιες ποικιλίες φυτών και ζώων και γενικά συντηρούν το ελληνικό διατροφικό πρότυπο.

2. Εξειδικευμένη στρατηγική για προϊόντα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης

3. Ιδιαίτερο διαφημιστικό πρόγραμμα για την ενίσχυση της τοπικής και της ευρύτερης εσωτερικής κατανάλωσης.

4. Τοποθέτηση, προβολή και κατανάλωση των προϊόντων της ΠΚΜ σε τουριστικές επιχειρήσεις εστίασης.

5. Επειδή για τη διεθνή αγορά βασική προϋπόθεση είναι η τυποποίηση, δημιουργία οργανισμού τυποποίησης ελληνικών προϊόντων

6. Αύξηση της διείσδυσης και της παρουσίας των προϊόντων σε ξένες αγορές, με την ίδρυση εταιρίας ελληνικών τροφίμων για την συγκέντρωση της παραγωγής, τον συντονισμό και τα δίκτυα διανομής.

Είπαμε και σε άλλη ευκαιρία ότι για την Ελλάδα η πρωτοφανής και μακρά ύφεση κάνει την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση. Κι αυτό για τους εξής λόγους:

1. Απαιτεί επενδύσεις  χαμηλής έντασης κεφαλαίου, κάτι υποχρεωτικό σε μια εποχή περιορισμένης ρευστότητας

2. Αντίθετα οι επενδύσεις αυτές είναι επενδύσεις εντάσεως εργασίας, άρα θα απορροφήσει μεγάλο αριθμό ανέργων

3. Είναι επενδύσεις υψηλής απόδοσης (σχέση επενδυόμενου κεφαλαίου και αξίας παραγόμενου προϊόντος) 

4. Είναι δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν στο σύνολο της περιφέρειας

Επιπλέον υπάρχει συνεχής αύξηση της ζήτησης τροφίμων. Υπολογίζεται ότι το 2050 θα απαιτούνται 70% περισσότερα τρόφιμα.

Με όλα αυτά είναι φανερό ότι η αγροτική οικονομία θα αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο τα επόμενα χρόνια. Αυτήν τη νέα ευκαιρία δεν πρέπει να τη χάσουμε.

Και μια και σήμερα έγινε κουβέντα και για το ΕΣΠΑ, το παλιό και το νέο: Είναι φανερό ύστερα από όλα αυτά ότι το μεγάλο μέρος των πόρων πρέπει να διατεθούν σε προγράμματα αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα και όχι σε φαραωνικά τεχνικά έργα όπως ζητούν οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και οι «εθνικοί μας εργολάβοι».