Δύο ξεχωριστά κειμήλια πρόκειται να εκθέσουν στον φετινό εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο στη Μονή της Παναγίας Σουμελά, οι ποντιακές οργανώσεις. Πρόκειται για τις βαλσαμωμένες καρδιές του Αλέξανδρου Υψηλάντη, εκ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης του 1821, και του αδερφού του Γεωργίου, που μεταφέρθηκαν ήδη στη Μονή και θα τεθούν σε δημόσιο προσκύνημα κατά τις επίσημες πανηγυρικές εκδηλώσεις.

Για τη μεταφορά της καρδιάς του Υψηλάντη, ο γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Γιώργος Σούρλας (στη φωτογραφία με τον Μητροπολίτη Βέροιας Παντελεήμονα να κρατούν την καρδιά του Α. Υψηλάντη πριν τη μεταφορά της στην Παναγία Σουμελά) δήλωσε:

«Η μεταφορά της καρδιάς του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του αδελφού του Γιώργου στην Παναγία τη Σουμελά, αποτελεί σημαντικό προσκηνυματικό και ιστορικό γεγονός. Ο Αρχηγός της Επανάστασης του ’21, ανηφορίζει στις πλαγιές του Βερμίου, για να προσκυνήσει μαζί με χιλιάδες πιστούς τη Μεγαλόχαρη και όλοι μαζί να τιμήσουν, να δοξάσουν τον γενναίο αυτό άνδρα, τον μεγάλο πατριώτη.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, μεγάλωσε στη Ρωσία,  πολέμησε στη Μολδαβία- Ρουμανία, πέθανε στην Αυστρία μετά από οκτάχρονη φυλάκιση και ζήτησε από τον αδελφό του Νικόλαο, να αποσπάσουν την καρδιά του και να τη μεταφέρουν στην Ελλάδα, στην Ελλάδα που πίστευε ότι θα την επισκεπτόταν απελευθερωμένη.

Πόσοι όμως γνωρίζουν αυτή την επιθυμία και το γεγονός ότι η καρδιά του βρίσκεται από το 1859 στο εκκλησάκι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στη Στησιχόρου, μαζί με την καρδιά του αδελφού του Γιώργου;

Στο παρεκκλήσι που απέχει λίγα μέτρα από το Προεδρικό, Κυβερνητικό Μέγαρο και τη Βουλή και που οι εκάστοτε πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες δεν έκαναν τον κόπο να το επισκεφτούν. Δυστυχώς οι επίσημες αρχές του κράτους δεν κατέστη δυνατόν να εντάξουν στα προγράμματα εκδηλώσεων  θρησκευτικού και πατριωτικού χαρακτήρα, έστω την τέλεση επιμνημόσυνης δέησης για τον Υψηλάντη.

Έστω και με καθυστέρηση τόσων ετών, ας πράξουμε το καθήκον μας  απέναντι στον αρχηγό της Επανάστασης και που βέβαια δεν είναι μόνο οι τελετές και οι εκδηλώσεις, αλλά κυρίως η υποχρέωση να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτών που θυσιάστηκαν για την πατρίδα».