Όλοι οι χώροι και οι γειτονιές μιας πόλης είναι εν δυνάμει συναυλιακοί, αρκεί να υπάρχουν πεζούλια, σκαλιά και λίγες καρέκλες. Και στην ανάγκη γερά πόδια. Λίγη φαντασία χρειάζεται, καλή οργάνωση και αρκετή δουλειά στον προγραμματισμό. Αλλά και κάποια χρήματα που θα προϋπολογιστούν και θα στοχεύσουν στον εσωτερικό κόσμο των πολιτών, κι όχι στην ψυχρή θέαση του μπετόν.

Αυτό γίνεται στην ‘εύηχη’ Βέροια από μια δραστήρια ΚΕΠΑ, αλλά μόνο στη Βέροια. Στο αρχαιολογικό μουσείο (φωτογραφία), το βυζαντινό, το λαογραφικό, την Μπαρμπούτα κ.λπ., αναγκάζοντας τον κόσμο της γειτονιάς να κατέβει, να σμίξει με τη νεολαία, να νιώσει κομμάτι της πόλης ξανά, να θυμηθεί.

Κι ο νους μου τρέχει σε μουσικές εκδηλώσεις που θα μπορούσαν με επιτυχία να γίνουν σε γειτονιές της καλοκαιρινής Νάουσας, την Αγία Παρασκευή, τον Κούκο, το παρκάκι του γηπέδου, την Αγία Τριάδα, το ΚΑΠΗ. Χώρους ιδανικούς για συνάθροιση ανθρώπων κάθε ηλικίας.

Το μεγάλο κενό του δήμου Νάουσας ευτυχώς καλύπτεται με εκδηλώσεις φιλότιμων φορέων και μαγαζιών, που προσπαθούν να ξυπνήσουν το αίσθημα της ψυχαγωγίας και της συμμετοχής. Ωστόσο η σύγκριση είναι μοιραία.