Ακούγοντας τον κεντρικό ομιλητή της νομαρχιακής ολομέλειας του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μάλτζαρη (στη φωτογραφία με τον γραμματέα Στέργιο Παπαστεργίου), την περασμένη Τετάρτη, αναρωτήθηκα πραγματικά αν αυτό είναι το ελκυστικό ‘προϊόν’ του νέου ΠΑΣΟΚ, κι αν έτσι το οραματίζεται το μέλλον ο πρόεδρος Βαγγέλης Βενιζέλος. Έναν νεαρό δηλαδή, να μιλά από κειμένου για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και της νέας εποχής, χωρίς χρώμα και στόμφο, χωρίς ορμή και συναίσθημα. Μία ομιλία… φασόν δηλαδή, και μια εμφάνιση… φύγε κακό απ’ τα μάτια μου.

(Καμία σχέση με τον επίσης νεαρό γραμματέα Νίκο Ανδρουλάκη, που ήλθε πριν λίγο καιρό στη Βέροια και τουλάχιστον μίλησε εκτός κειμένου, είχε χρώμα, αυτοπεποίθηση και άποψη, ανεξαρτήτως αν κανείς συμφωνούσε ή όχι μαζί του…)

Όχι, μπορεί να άλλαξε η πολιτική, μπορεί να εκλείπουν οι ηγέτες, ωστόσο οφείλουν τα κόμματα -και δη το έμπειρο και σήμερα προβληματικό ΠΑΣΟΚ- να δώσει στο πληγωμένο από τα λάθη του κίνημα την ευκαιρία να εμπνευστεί από τους ίδιους τους ανθρώπους του.

Ευτυχώς, τα μηνύματα από τη στελέχωση της νομαρχιακής είναι ενθαρρυντικά. Νέα πρόσωπα, με όρεξη και δυναμική. Έστω…