Με αφορμή την προσωπική απάντηση του συναδέλφου Γιάννη Καπανίδη προς τον γράφοντα, στο φύλλο της 18.10.2016, αρκούν δυο-τρεις υπενθυμίσεις για να ολοκληρωθεί τουλάχιστον από τη θέση αυτή ένας διάλογος ακατανόητος στον μη νομικό. Αυτονόητο είναι ότι η επιταγή συμμόρφωσης του Δήμου και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Ημαθίας στις δικαστικές αποφάσεις δεν θα περιοριστεί στις γραμμές αυτές, αλλά θα έχει τη νομική συνέχεια που της πρέπει, ασχέτως εάν ο αγαπητός συνάδελφος, ιδιοτεύοντας, «έξυσε» αυτήν την πληγή.

1ον Ο πολίτης μπορεί να διακατέχεται από συναισθηματισμούς. Ο νόμος όμως όχι. 

Η αίτηση ακύρωσης ασκήθηκε διότι προφανώς παραβιάστηκε ο νόμος (3028/2002). Και το δικαστήριο δεν κρίνει με βάση τους συναισθηματισμούς του πολίτη αλλά αυστηρά και μόνο με βάση τις επιταγές του νόμου και το αποδεικτικό υλικό.

Η απόφαση του ΣτΕ που ακύρωσε την απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού είναι σαφής και οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία κινείται στα όρια του φαντασιακού. Η απόφαση απαιτεί την επαναφορά του ρωμαϊκού δρόμου στην θέση όπου βρισκόταν. Με ποιόν τρόπο όμως θα γίνει αυτό, δεν έχει δικαίωμα να υποδείξει κανείς άλλος πέρα από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, η οποία κατέχει την σχετική τεχνογνωσία και η οποία θα εκτιμήσει την τρέχουσα πραγματική κατάσταση.

2ον Ακούγεται ως εξωφρενική η δήλωση του αγαπητού συναδέλφου ότι δεν γνώριζε την ύπαρξη κι άλλης απόφασης του ΣτΕ που ακύρωσε τις αποφάσεις αμφιδρόμησης της Μητροπόλεως, όταν επί χρόνια διετέλεσε ειδικός συνεργάτης της κ. Ουσουλτζόγλου σε νομικά θέματα του Δήμου. Και μάλιστα εγείρει ένα τεράστιο ζήτημα ευθυνών: αν δεν γνωρίζει η νομική υπηρεσία του Δήμου και ο ειδικός συνεργάτης της Δημάρχου την ύπαρξη των πιο σημαντικών αποφάσεων που ανακαλούσαν (κι εξακολουθούν) στην τάξη τη διοίκηση του Δήμου, ποίος θα ‘πρεπε να γνωρίζει; (Δηλαδή έπρεπε ο πολίτης προ ολίγων ημερών να παραδώσει ιδιοχείρως στον αγαπητό συνάδελφο αντίγραφο της εν λόγω απόφασης;). 

Κι εν πάσει περιπτώσει, η άλλοτε προϊσταμένη του Δήμαρχος στεκόταν στις συσκέψεις, στις οποίες και ο γράφων ήταν παρών, αναφανδόν υπέρ της συμμόρφωσης της στις δικαστικές αυτές αποφάσεις, ασχέτως εάν παρέπεμπε στις καλένδες τη συμμόρφωσή της αυτή και μέχρι τη λήξη της θητείας της. Ο λόγος φυσικά είναι προφανής… Είναι γνωστό ότι η Μητροπόλεως είναι μια «καυτή πατάτα» που είχε πέσει στα χέρια τα δικά της και τώρα του νυν.

3ον Οι πολίτες όμως θυμούνται τα δεινά της Μητροπόλεως και ο νυν Δήμαρχος, όπως επίσης και η αρχαιολογική υπηρεσία Ημαθίας, οφείλουν άμεσα να συμμορφωθούν σε ό,τι τους αναλογεί αρμοδίως. 

Με ποιο τρόπο; Δεν μου πέφτει λόγος. 

Γιώργος Λιόλιος