Πέρασαν ήδη επτά χρόνια από τότε που ο Τάσος Καραμπατζός εκλέγονταν για δεύτερη φορά δήμαρχος Νάουσας, έχοντας στο πλευρό του, την κ. Ιωσηφίδου και τον κ. Φουντούλη. Πέρασαν επίσης επτά χρόνια από τότε που στη θέση της μείζονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Νάουσας, εκλέγονταν, μετά από μια επιτυχημένη οκταετή νομαρχιακή θητεία, ο Γιάννης Σπάρτσης, ο οποίος παρά τη (δικαιολογημένη θα λέγαμε) πικρία του για το εκλογικό αποτέλεσμα και τους τόνους λάσπης που δέχθηκε (γνωστές οι ιστορίες των μαύρων κύκλων άλλωστε!) εκπροσώπησε με αξιοπρέπεια, γνώση και μεθοδικότητα την παράταξη του, έχοντας φυσικά στο πλευρό του προσωπικότητες, όπως αυτή του Γιώργου Γιαννικουρή.

Η διαπίστωση πλέον κοινή. Ο Γιάννης Σπάρτσης λείπει από τα κοινά της γενέτειρας του. Τωρινές συγκρίσεις με ατυχείς αντιπολιτευτικές τακτικές, μάλλον δεν είναι εφικτές να γίνουν. Εξάλλου πολιτικός άνδρας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. 

Δυστυχώς λοιπόν για τον δήμο η αντιπολίτευση που άσκησε με επιχειρήματα, άποψη και θέσεις η τότε παράταξη του κ. Σπάρτση, μάλλον μοιάζει με όνειρο... φθινοπωρινής νυκτός, σε μια πόλη που διανύει έναν παρατεταμένο πολικό, πολιτικό χειμώνα.