Οι γραπτές ελληνικές πηγές κρατούν την εκστρατεία του Διόνυσου στη σφαίρα του μύθου. Οι ανατολικές πηγές έσωσαν εναργέστερα τη μνήμη της εκστρατείας, η οποία τοποθετείται στα πριν από τα 2000 π.Χ. χρόνια. Ακολουθεί η εκστρατεία στην Ασία του Ηρακλή, μετά από κάποιες γενιές. Η μνήμη του Διόνυσου όμως υπερτερεί, δεν σβήνει. 

Πάμε στη δεύτερη προφητεία του Δανιήλ και τα ξαναλέμε.

«Καί ἴδον τόν κριόν (λέγει o Δανιήλ) κερατίζοντα κατά θάλασσαν, καί Βορρᾶν, καί Νότον, καί πάντα τά θηρία οὐ στήσεται ἐνώπιον αὐτοῦ, καί οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος ἐκ τῆς χειρός αὐτοῦ, καί ἐποίησε κατά τό θέλημα αὐτοῦ, καί ἐμεγαλύνθη».

Είδε λοιπόν ο Δανιήλ μια μεγάλη δύναμη, έναν κριό, να κερατίζει προς κάθε κατεύθυνση, να υποτάσσει τους πάντες στη θέλησή του και να ζει στη σφαίρα της δόξας του.

«Καί ἰδού τράγος αἰγῶν (συνεχίζει o Δανιήλ) ἤρχετο ἀπό Λιβός (από τη Δύση) ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. Καί οὐκ ἦν ἁπτόμενος τῆς γῆς. Καί τῷ τράγῳ κέρας μέσον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. Καί ἦλθεν ἕως τοῦ κριοῦ τοῦ τά κέρατα ἔχοντος, οὗ ἴδον ἐστῶς ἐνώπιόν του Οὐβάλ (ποταμού), καί ἔδραμεν ἐν ὁρμῇ τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. καί ἴδον  αὐτόν φθάνοντα ἕως τοῦ κριοῦ, καί ἐξηγριάνθη πρός αὐτόν. καί ἐπαισε τόν κριόν καί συνέτριψε ἀμφότερα τά κέρατα αὐτοῦ. καί οὐκ ἦν ἰσχύς τῷ κριῷ, τοῦ στῆναι ἐνώπιον αὐτοῦ. καί ἔρριψεν αὐτόν ἐπί τήν γῆν, καί συνεπάτησεν αὐτόν, καί οὐκ ἦν ὁ ἑξαιρούμενος τόν κριόν ἐκ χειρός αὐτοῦ. καί ὁ τράγος τῶν αἰγῶν ἐμεγαλύνθη ἕως σφόδρα». 

Εκεί λοιπόν που ο κριός απολάμβανε τη δόξα του εμφανίστηκε από τη Δύση ένας τράγος μονόκερος που δεν πατούσε στη γη, ήρθε αντιμέτωπος με τον κριό, τον χτύπησε με άγρια ορμή, του τσάκισε τα κέρατα, τον τσαλαπάτησε και του αφαίρεσε τη δύναμή του. Και κανένας δεν μπορούσε να τον γλυτώσει από τα χέρια του. Ο τράγος των αιγών, αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος, «εμεγαλύνθη έως σφόδρα». 

Και συνεχίζει η προφητεία.

«Καί ἐν τῷ ἰσχύσαι αὐτόν συνετρίβη τό κέρας αὐτοῦ τό μέγα, καί ἀνέβη ἕτερα κέρατα τέσσαρα ὑποκάτω αὐτοῦ εἰς τούς τέσσαρας ἀνέμους τοῦ οὐρανοῦ».

Και εκεί που κυριάρχησε ο τράγος, συντρίφτηκε το μονό μεγάλο κέρατο και φύτρωσαν άλλα τέσσερα κέρατα στη θέση του και μεγαλύνθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Τι λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, συνοπτικά.

«Ο Δανιήλ μιλώντας για κριό εννοεί τον βασιλιά των Περσών, ενώ λέγοντας τράγο εννοεί τον Αλέξανδρο, ο οποίος κινήθηκε με καταπληκτική ταχύτητα, ως φτερωτή λεοπάρδαλη, κατανίκησε τον Δαρείο και κατέκτησε το κράτος του. Όταν ο Αλέξανδρος πέθανε, τον διαδέχτηκαν τέσσερες βασιλείς» (Patr. Graeca 56, 383).

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας για τον Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες δείχνει σεβασμό στα επιτεύγματά τους. Ο Αλέξανδρος ήταν μεγαλόφρων και μεγαλόψυχος και ολόκληρη η οικουμένη μιλούσε γι’ αυτόν. Κάνοντας σύγκριση μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων λέγει: Οι Ρωμαίοι θαυμάζονται γιατί νίκησαν τους Μακεδόνες. Οι Μακεδόνες εγκωμιάζονται για όσα θαυμαστά έπραξαν. Επομένως, οι Μακεδόνες ήταν ανώτεροι των Ρωμαίων (ο.π. 62,399).

Έχουμε, όμως, φίλοι αναγνώστες, κάποιες εκκρεμότητες. Τα κλειδιά που κρατούσαμε στο χέρι από το προηγούμενο σημείωμά μας πρέπει να τα παραδώσουμε  στον Άγιό μας, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αλλά και στο άλλο μας θέμα, ο Αλέξανδρος ως νέος Διόνυσος παίζει. Παίζει στον περίγυρό του, περισσότερο όμως παίζει στους λαούς που  δέχτηκαν την ευεργετική του παρουσία και προσφορά. Επιτρέψτε μου τρεις αναφορές και κλείνω μ’ αυτές.

1. Σήμερα ερευνάται με προσομοιώσεις η σχέση εικόνων (γλυπτών) του Αλέξανδρου, αντιγράφων έργων του Λυσίππου, με εικόνες ρωμαϊκών αντιγράφων εικόνων του Διόνυσου του ίδιου γλύπτη. Βάση, ο Αλέξανδρος, αντίγραφο του Λυσίππου, του τύπου Schwarzenberg.  Βλέπε εικόνα του κειμένου, Αλέξανδρος, Γλυπτοθήκη Μονάχου.

 2.Ο Αλέξανδρος, γράφει η φίλη αρχαιολόγος κ. Λιάνα Σουβαλτζή στο βιβλίο της «Αλέξανδρος Διόνυσος το κοινό όραμα», ονομάστηκε «Νέος Διόνυσος» από τους λαούς που δέχτηκαν την δική του επιρροή, το δικό του φως, ακολουθώντας τα βήματα του Διονύσου.

3. Ο Αρριανός καταγράφει τους λόγους του Άκουφη στη συνάντηση της αντιπροσωπείας της πόλης Νύσας με τον Αλέξανδρο ως εξής: Βασιλιά, σε παρακαλούμε οι Νυσαίοι να μας αφήσεις ελεύθερους και αυτόνομους από σεβασμό προς τον Διόνυσο. Ο Διόνυσος, πριν επιστρέψει στην Ελληνική θάλασσα, έκτισε αυτή την πόλη για να εγκαταστήσει τους απόμαχους στρατιώτες του και να αφήσει μνήμη της διάβασής του από τη χώρα των Ινδών. Έκτισε την πόλη, όπως εσύ έκτισες την Αλεξάνδρεια στον Καύκασο και άλλη στην Αίγυπτο και θα κτίσεις και άλλες πολλές πόλεις στο μέλλον ξεπερνώντας σε έργα τον Διόνυσο (Αλεξάνδρου ανάβασις κεφ. Ε΄1,5). Ο μύθος υπάρχει. Ο ίδιος όμως ο Αρριανός δυσπιστεί στη βάση, δεν πιστοποιείται η αλήθεια των λεγομένων με ιστορικά κριτήρια.