Κ. Δήμαρχε,

είναι κοινό μυστικό ότι ζούμε, από οικονομική – εργασιακή - ασφαλιστική άποψη, στη δεκαετία του πενήντα.

Τότε οι υποδομές ήταν ή ελάχιστες ή ανύπαρκτες.

Οι μόνοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι στην πόλη της Βέροιας ήταν η Ανοίξεως και η Μητροπόλεως που αποτελούσαν τμήμα της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης – Αθηνών. Οι υπόλοιποι δρόμοι χωματόδρομοι, γεμάτοι λάσπες το χειμώνα και σκόνη το καλοκαίρι.

Οι δημοτικοί άρχοντες εκείνης της εποχής είχαν φροντίσει (ή φρόντισαν κάποιοι “κακόβουλοι” δωρητές) να εφοδιάσουν το Δήμο με κάτι κόκκινα Αμερικάνικα αυτοκίνητα τα οποία αποκαλούσαμε “καταβρεχτήρες.”

Τα απογέματα του καλοκαιριού περνούσαν από κάθε βατό δρόμο της Βέροιας και προσέφεραν μια νότα δροσιάς στους κατοίκους και σε μάς τους “ξυπόλητους με τα κοντοβράκια “ την ευκαιρία να ξεπλύνουμε τα πάντοτε ματωμένα γόνατά μας.

Στο κλεινόν άστυ της Βέροιας τα πράγματα είναι σχεδόν μια χαρά. Πέντε μόνο χιλιόμετρα Βόρεια από το κέντρο της πόλης βρίσκεται ο πολύπαθος οικισμός της Πατρίδας.

Οι κάτοικοι θα περάσουν το τρίτο καλοκαίρι μέσα σε σκόνη που φθείρει την υγεία τους. Χαλίκια και λακκούβες καταστρέφουν το ελαστικά και τις αναρτήσεις του υπερφορολογημένου αυτοκινήτου τους.

Αιτία η (μη) συνέχεια στα (κακώς ως προς το τρόπο) εκτελούμενα έργα τα οποία έπρεπε να είχαν παραδοθεί τον Δεκέμβριο του 2013,

Επειδή το “δείγμα αποτελεσματικότητας” στα δημοτικά έργα είναι απογοητευτικό προτείνω να προβεί άμεσα ο δήμος στην ενοικίαση βυτίου που, καταβρέχοντας τα καλοκαιρινά δειλινά τους σκονισμένους δρόμους της Πατρίδας, θα δώσει στους “Ιώβια” υπομένοντες κατοίκους ψήγματα δροσιάς και θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση στους μεγαλύτερους ότι ζούμε στην δεκαετία του εξήντα και κατά συνέπεια ακολουθούν οι χρυσές εποχές.

Λιόλιος Ευάγγελος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Κάτοικος (σκονισμένης) Πατρίδας