Είδα. Ήμουν παρών σε πολλές συγκεντρώσεις στο βεβαρημένο από τα χρόνια μου παρελθόν. Σχολικές διαδηλώσεις προς το Νοσοκομείο στον πρώτο μεταπελευθερωτικό καιρό, συγκεντρώσεις για τον εξοπλισμό του αντάρτικου: «Οπλα θέλουμε», διαμαρτυρίες για τα εργοστάσια, με υπουργό τον Παπαληγούρα, συγκεντρώσεις για την πτώση της Βασιλείας, συγκεντρώσεις για τα αγροτικά θέματα και άλλες όσες μπορεί να φανταστεί κανείς.

Δεν είδα, δεν θυμάμαι άλλη συγκέντρωση λαού μεγαλύτερη από τη χθεσινή συγκέντρωση και στη συνέχεια την πορεία από την πλατεία στο Νοσοκομείο, για το Νοσοκομείο. Αν κανείς παλιός θυμάται κάποια συγκέντρωση μεγαλύτερη από τη χθεσινή ας μας το πει. Γιατί πάνω από όλα αξία έχει η αλήθεια και πρέπει να προβάλλεται. Ο Θεός βλέπει και η φωνή του λαού γίνεται οργή του Θεού, πρέπει όμως να πληροφορηθούν επακριβώς την αλήθεια και οι παροικούντες την Αθήνα.

Στο κάλεσμα της Επιτροπής αγώνα για το Νοσοκομείο ανταποκρίθηκε σύσσωμος ο Καλλικρατικός Δήμος. Η συγκέντρωση δεν έμοιαζε σε τίποτε με τις συγκεντρώσεις των επικοινωνιακών διαμαρτυριών τύπου ΔΟΥ, κατόπιν εορτής. Η επιτροπή αγώνα αποτελούνταν από εκπροσώπους του Δήμου, του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, του Εμπορικού Συλλόγου, του Αγροτικού, του προσωπικού του Νοσοκομείου, των Συνταξιούχων, των Σωματείων και άλλων οργανώσεων, είχε παλλαϊκό χαρακτήρα.

Κλήθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο κ. Δήμαρχος. Ο κ. Βασίλειος Γώγος ήταν ο  κύριος ομιλητής της συγκέντρωσης, αντιπρόσωπος στην Επιτροπή του Δήμου, ήταν ουσιαστικός. Έδειξε ότι γνώριζε τα πράγματα εκ των έσω και έδωσε το στίγμα του κινδύνου. Πήγε να πλατειάσει κάπως σε συναφή θέματα, αλλά επανήλθε έγκαιρα στο κύριο θέμα και οι παρατηρήσεις του ήταν εύστοχες. Εντυπωσιακοί ήταν στη συνέχεια όλοι οι αγορητές. Ήξεραν το τι ήθελαν να πουν, ήταν στον στόχο. Ήταν η συγκέντρωση πολύ καλά προετοιμασμένη, πλήθος ο λαός, με παρουσίες επώνυμων, αριστερών, κεντρώων, δεξιών.

Μπορεί οποιοσδήποτε να διαφωνεί με πρακτικές του εργατικού κινήματος, μπορεί να αμφισβητεί την πρωτοπορία στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, έχει όμως εκ των πραγμάτων την έξωθεν μαρτυρία της πιο αξιόπιστης μάχιμης μερίδας του λαού. Απευθυνόμενος προς τους οργανωτές έχω να πω, πως ένα θέμα φτάνει. Ο αγώνας είναι για το ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ. Εδώ πρέπει να μείνουν και δε θα χάσουν. Πολύ περισσότερο, θα κερδίσει η πόλη, η οποία μετά τη χθεσινή συγκέντρωση μπορεί να ελπίζει. Καιρός να κυνηγήσουμε τα κοινά ο ένας δίπλα στον άλλο.

Για τον κ. Άδωνη, τον Υπουργό Υγείας, που κάποιοι του καταλογίζουν ότι ασχολείται με τα βιβλία, θα πω ότι ο κ. Γεωργιάδης λόγω αυτής της ενασχόλησής του έχει ιδιαίτερη γνώση της ιστορίας. Αυτό είναι θετικό. Γνωρίζει την αξία της χορηγίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Και ακόμη γνωρίζει την αναγκαιότητα της απονομής του προσήκοντος σεβασμού στα ιδρύματα των χορηγών, ώστε να μη στερέψει η ροή κοινωνικού πλούτου σε έργα ευποιίας και πολιτισμού.

Επειδή και εγώ ασχολούμαι με τα βιβλία,  τον παρακαλώ να ανασύρει από τα ερμάρια του Υπουργείου του μιαν αναφορά μου για το Νοσοκομείο της Νάουσας στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, απόλυτα ντοκουμενταρισμένη, για την ιστορική διαδρομή ου Νοσοκομείου. Η Νάουσα είχε Νοσοκομείο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και ένα αιώνα μετά, πριν τον πόλεμο του ’40 όρθωσε το υπάρχον Νοσοκομείο – Κόσμημα, χωρίς μια δραχμή από τον δημόσιο κορβανά.

Γι’ αυτό η Νάουσα θεωρεί το Νοσοκομείο σάρκα από τη σάρκα του και το υπηρετεί με χρήματα μεγάλων και μικρών δωρητών και το φροντίζει με τον ενεργό, εδώ και χρόνια, σύλλογο των φίλων του Νοσοκομείου. Προσοχή λοιπόν στην προσέγγιση του Νοσοκομείου. Παιχνίδια με το Νοσοκομείο δεν είναι επιτρεπτά. Πιστεύω ότι νουν έχουμε.